Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Ρατσισμός - Μετανάστευση

Έρευνα για το φράχτη στον Έβρο





Κείμενο 1 


Θα μας σώσει ο φράχτης στον Εβρο;
Του Θανου Π. Ντοκου  (Καθημερινή, 19- 1- 2011)
Το ζήτημα του φράχτη, αλλά και της παράνομης μετανάστευσης γενικότερα, έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στις οποίες παρατηρείται σημαντική διάσταση απόψεων. Μπορούμε, ωστόσο, να συμφωνήσουμε στις ακόλουθες διαπιστώσεις: α) Η σημασία των πληθυσμιακών μετακινήσεων στην ανθρώπινη ιστορία ήταν ανέκαθεν πολύ μεγάλη. Σήμερα συνδέονται κυρίως με την οικονομική υπανάπτυξη και την έλλειψη ασφάλειας σε ορισμένες περιοχές, ενώ αναμένεται ότι θα αυξηθούν λόγω και των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής (με εκτιμήσεις για 200 εκατομμύρια περιβαλλοντικούς πρόσφυγες το 2050). β) Το φαινόμενο της γήρανσης και δημογραφικής συρρίκνωσης αφορά το σύνολο των αναπτυγμένων χωρών, αλλά για την Ελλάδα το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξύ. Είναι σαφές ότι οι μετανάστες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και αποτελούν μια δημογραφική ανάσα για τη γηράσκουσα Ελλάδα, αλλά προφανώς υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες. γ) Η Ελλάδα αντιμετωπίζει, σε βαθμό μεγαλύτερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα λόγω γεωγραφικής θέσης και αναλογίας μεταναστών με τον γηγενή πληθυσμό, ένα σοβαρότατο πρόβλημα λαθρομετανάστευσης. δ) Κάθε χώρα έχει μια πεπερασμένη ικανότητα απορρόφησης του διαφορετικού. ε) Η μοίρα των μεταναστών είναι τραγική από κάθε άποψη, αλλά αν η Ελλάδα «βουλιάξει» κοινωνικο-οικονομικά, ούτε εκείνοι ούτε εμείς θα ωφεληθούμε.
Η αποτελεσματική διαχείριση του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης προϋποθέτει την τεκμηριωμένη γνώση του αριθμού και της προέλευσης των μεταναστών που βρίσκονται εδώ και τις πραγματικές αντοχές της χώρας για απορρόφησή τους με βάση τις δημογραφικές και οικονομικές της ανάγκες και δυνατότητες. Βασικά εμπόδια μείωσης των μεταναστευτικών ροών αποτελούν η δεινή οικονομική κατάσταση, αλλά και τα προβλήματα ασφάλειας σε χώρες, όπως το Αφγανιστάν, η Σομαλία, το Πακιστάν κ.ά. και η πρακτική αδυναμία επαναπροώθησης των συλληφθέντων, η απροθυμία της Τουρκίας να περιορίσει τα κύματα μεταναστών που διασχίζουν το έδαφός της και ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ που εγκλωβίζει τους μετανάστες στην Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή συνδρομή είναι περιορισμένη: η FRONTEX έχει συμβολικό ρόλο, αφού η σύλληψη σε ελληνικό έδαφος δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.
Σύμφωνοι, ο φράχτης στα ελληνοτουρκικά σύνορα δεν θα λύσει το πρόβλημα. Τα μεγάλα χρηματικά οφέλη για δουλεμπόρους και η απελπισία των μεταναστών εγγυώνται ότι απλώς θα παρατηρηθεί αλλαγή διαδρομών και σημείων εισόδου. Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να μείνουμε παθητικοί παρατηρητές; Η χρησιμότητα του φράχτη έγκειται στο μήνυμα που αποστέλλεται σε όλους τους αποδέκτες, αλλά κυρίως στους Ευρωπαίους εταίρους μας, που αρχικά αντέδρασαν με αμηχανία και υποκρισία. Προφανώς, απαιτείται ένα ευρύτερο πλέγμα μέτρων: εφαρμογή των κανονισμών περί ασύλου, άσκηση (ευρωπαϊκής) πίεσης προς την Τουρκία, εξάντληση αυστηρότητας στις ποινές των δουλεμπόρων, πιο ανθρώπινα κέντρα υποδοχής και, κυρίως, αλλαγή του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Παρεμπιπτόντως, ζούμε μεν στη Χώρα των Λωτοφάγων, αλλά μήπως θα έπρεπε να αναζητηθούν ευθύνες για όποιον υπέγραψε από ελληνικής πλευράς τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ χωρίς να κατανοήσει τις συνέπειες;


Κείμενο 2

Μην πυροβολείτε τους μετανάστες!

Αριστείδης Ν. Χατζής (Επίκουρος Καθηγητής Θεωρίας Δικαίου στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Aυτοί που ξέρουν το “μυστικό” πίσω από τον καθρέφτη, περνάνε στην άλλη όχθη, ενώ οι άλλοι, όσοι δεν έχουν ιδέα για το μυστικό των γραμμάτων, δεν βλέπουν στον κόσμο παρά μόνο τα δικά τους βαρετά πρόσωπα. 
Ορχάν Παμούκ, Το Μαύρο Βιβλίο   

Πολλά δεν μας αρέσουν γύρω μας αλλά συνήθως μας απωθεί ό,τι είναι διαφορετικό από εμάς. Ενοχλούμαστε όταν οι άνθρωποι γύρω μας κάνουν τα πράγματα με άλλο τρόπο και αγανακτούμε όταν δεν μας μοιάζουν. Η ομοιογένεια μας επιτρέπει να εφησυχάζουμε: οι επιλογές μας ήταν τελικά σωστές. 
Μια νέα μόδα, ένα περίεργο κούρεμα, μια διαφορετική μουσική ή μια ακραία άποψη μπορεί να μας φοβίσει. Ένα άτομο, όμως, που ανήκει σε άλλη εθνότητα μπορεί ακόμα και να μας τρομοκρατήσει, γιατί κάνει σχεδόν τα πάντα διαφορετικά: μιλάει μια άλλη γλώσσα, ίσως έχει άλλο χρώμα, οπωσδήποτε δεν έχει τρόπους και σίγουρα οι συνήθειές του βρωμούν περισσότερο κι από τα φαγητά του. 
  Δεν χρειάζεται να είναι «ξένος». Αν είναι Ρομά, μέλος εθνικής ή θρησκευτικής μειονότητας ή gay είναι αρκετά διαφορετικός για να μας φοβίσει. Η υπηκοότητα δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο όσο η εικόνα. Αισθανόμαστε ασφαλείς μόνο απέναντι στον καθρέφτη μας. 
  Η μετανάστευση απλά οξύνει την κατάσταση, γιατί δεν αποτελεί παρά αιτία για περισσότερο, επικεντρωμένο αλλά και ανεξέλεγκτο φόβο. Φοβόμαστε γενικά αλλά φοβόμαστε και ειδικά: 
• Οι μετανάστες αυξάνουν την ανεργία και την ανισότητα 
• Οι μετανάστες αυξάνουν την εγκληματικότητα 
Όμως, έχει αποδειχθεί από πλήθος έρευνες ότι τα δύο αυτά φαινόμενα παρουσιάζονται μόνο βραχυπρόθεσμα. Φυσικά οι εξαθλιωμένοι, χωρίς εναλλακτικές και χωρίς ελπίδα, παράνομοι μετανάστες είναι υποψήφιοι εγκληματίες όσο παραμένουν σ’ αυτή την κατάσταση. Αλλά παραμένουν για μικρό διάστημα καθώς θα βρουν σύντομα καλύτερους τρόπους να επιβιώσουν ή θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Κανείς δεν φεύγει από την πατρίδα του για να ζήσει σε μια χώρα που του προσφέρει μόνο μια και μάλιστα άθλια επιλογή. 
 6. Οι μετανάστες αυξάνουν πάντα τον πλούτο μιας χώρας. Η εθνική οικονομία ωφελείται και οι περισσότεροι αυτόχθονες το ίδιο. Όμως, ένα πολυσυζητημένο θέμα είναι το εάν ωφελούνται και όσοι είναι μέλη των κατώτερων κοινωνικά και οικονομικά τάξεων και ιδιαίτερα οι ανειδίκευτοι εργάτες. Έχει αποδειχθεί με σειρά μελετών ότι μακροπρόθεσμα ωφελούνται και αυτοί. Πρόσφατα ο οικονομολόγος David Card, έδειξε ότι η μετανάστευση είχε αμελητέα επιρροή στην αύξηση της ανισότητας στις Η.Π.Α. σε μία περίοδο (2000-2005) κατά την οποία εγκαταστάθηκαν στη χώρα 1,25 εκ. μετανάστες (πάνω από το ένα τρίτο ήταν παράνομοι). 
7.Όμως, αυτοί οι φόβοι δεν είναι παρά συμπτώματα της νόσου της μη ανοχής. Πριν δύο χρόνια, σε μια πολυσυζητημένη εργασία του ο κοινωνιολόγος Robert Putnam έδειξε ότι η εθνοτική ποικιλομορφία και η πολυπολιτισμικότητα που αυξάνεται σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες υπονομεύουν την κοινωνική αλληλεγγύη βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα. «Όσο περισσότερο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι γύρω μας, τόσο λιγότερο τους εμπιστευόμαστε». Ακόμα χειρότερα: «Όσο μεγαλύτερη η διαφορετικότητα γύρω μας, τόσο λιγότερο εμπιστευόμαστε ακόμα κι αυτούς που μοιάζουν μ’ εμάς». Σαν την χελώνα κλεινόμαστε στο καβούκι μας. 
8. Αυτή η κοινωνική μοναξιά μπορεί να θεραπευθεί (σύμφωνα με τον Putnam) μόνο εφόσον προσπαθήσουμε ειλικρινώς να δημιουργήσουμε «κοινές ταυτότητες» στις κοινότητες, στα σχολεία, στον αθλητισμό. Η συνάφεια με τον «άλλον» θα μας αποκαλύψει ότι αυτός δεν είναι εξωγήινος, είναι άνθρωπος σαν κι εμάς. Μόνο εάν είμαστε τουλάχιστον ανεκτικοί στην διαφορά θα μπορέσουμε να νιώσουμε άνετα μαζί της. 
 Είναι απαραίτητα καλή η διαφορά; Ναι, είναι. Σύμφωνα με τον John Stuart Mill η ηθική δυσφορία που προκαλεί το ακραίο, το διαφορετικό, ακόμα και το «ανήθικο» είναι καλοδεχούμενη, θα πρέπει να την καλλιεργήσουμε και να την ενισχύσουμε καθώς οδηγεί στην πλέον χρήσιμη κοινωνικά αντιπαράθεση. Ο φιλόσοφος Jeremy Waldron την ονομάζει «ηθική σύγκρουση» που συμβάλει στην εμφάνιση νέων και καλύτερων ιδεών που μόνο ένα σοκ στις καθιερωμένες ιδέες μπορεί να προκαλέσει. 
10. Μια σειρά εμπειρικών ερευνών του νομικού και πολιτικού επιστήμονα Cass Sunstein και των συνεργατών του ενισχύει την άποψη του Mill. Οι τελευταίοι παρακολούθησαν συνελεύσεις πολιτών σε πόλεις του Colorado που τις διέκριναν σε τρεις κατηγορίες. Α) Πόλεις που οι κάτοικοι τους είναι στην πλειονότητα τους προοδευτικοί, β) πόλεις που οι κάτοικοι είναι στην πλειονότητα τους συντηρητικοί και γ) πόλεις που υπάρχει ισορροπία στις πολιτικές πεποιθήσεις. Συζήτησαν όλοι τα ίδια θέματα: το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις ποσοστώσεις και τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Οι κάτοικοι των ομοιογενών πολιτικά πόλεων έγιναν στο τέλος της συζήτησης περισσότερο φανατικοί με μικρότερη ανοχή για τα επιχειρήματα των άλλων. Οι απόψεις τους, έγιναν, δηλαδή περισσότερο ακραίες και εξαφανίστηκαν οι διαφοροποιήσεις ανάμεσά τους. Αντίθετα, οι πολίτες που συμμετείχαν σε συζητήσεις που τους εξέθεταν σε διαφορετικές απόψεις έγιναν πιο μετριοπαθείς: όχι μόνο ανέχονταν περισσότερο τις αντίθετες απόψεις αλλά ήταν έτοιμοι ακόμα και να υιοθετήσουν μερικές από αυτές. 
             Ο Άλλος είναι αυτός που θα σε βοηθήσει να περάσεις μέσα από τον καθρέφτη, στην άλλη όχθη. Θα σου είναι άγνωστη αλλά μπορεί να βρεις και κάτι που θα σου αρέσει…


Ερωτήσεις


1. Σε ποιο κειμενικό είδος ανήκει το δεύτερο κείμενο; 
2.     Το κείμενο (2) είναι ………………….. Αυτό αποδεικνύεται από τα παρακάτω 
στοιχεία:
α. Ο συγγραφέας (ειδικός ή όχι; )
β. Το θέμα (διαχρονικό ή προσκολλημένο στην επικαιρότητα;/ ειδικού ενδιαφέροντος:
 φιλολογικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό, κοινωνικό; Αν είναι κοινωνικό, μήπως εξετάζεται 
από μια ειδικότερη επιστημονική σκοπιά; ) ………………………………………………………………………….……………………………………………………………………………………………………………………………………........
γ. Σκοπιά (αντικειμενική ή υποκειμενική; ) …………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
δ. Γλώσσα (αναφορική/ ποιητική λειτουργία, ειδικό λεξιλόγιο; ) …………………………..
………………………………………………………………………………………………………………………………
ε. Ύφος (απρόσωπο/ προσωπικό; )



2. Να σχολιάσετε τους τίτλους των κειμένων (αναφορική/ ποιητική λειτουργία της γλώσσας, ελλειπτικός λόγος, ύφος πληροφοριακό ή δραματικό, ρηματικοί χρόνοι/ εγκλίσεις/ πρόσωπα, αποτελεσματικότητα και καταλληλότητα =  Είναι περιεκτικός; Είναι ελκυστικός; Προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη;)
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Να βρείτε στο δεύτερο κείμενο σημεία όπου υπάρχει επίκληση στην αυθεντία. Πώς δικαιολογείται ο τρόπος αυτός πειθούς στο συγκεκριμένο κειμενικό είδος;
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
4. Να βρείτε πώς συνδέονται οι παράγραφοι 6 , 7 και 8 του δεύτερου κειμένου.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
5. Με ποιον/ ποιους τρόπους αναπτύσσεται η παράγραφος 10 του δεύτερου κειμένου;
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Τεχνολογία και Διαδίκτυο

Έρευνα για τους κινδύνους του διαδικτύου



Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
Μέρος 4ο 
Μέρος 5ο
Μέρος 6ο

Κριτήριο αξιολόγησης 


Κείμενο
Η εφεύρεση κάθε νέας μεθόδου επικοινωνίας έχει συνεισφέρει σε έναν προβληματισμό που αναπτύσσεται εδώ και αιώνες σχετικά με το πώς η τεχνολογία επηρεάζει την κοινότητα. Οι απαισιόδοξοι έχουν εκφράσει την ανησυχία τους ότι οι νέοι τρόποι επικοινωνίας μπορούν να αποδυναμώσουν τους παραδοσιακούς τρόπους με τους οποίους έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι, κάνοντάς τους να απομακρυνθούν από ένα ολόκληρο φάσμα προσωπικών αλληλεπιδράσεων με τους άλλους που, σε παλιότερες εποχές, ήταν ένα αναγκαίο και φυσιολογικό κομμάτι της ζωής μας. Οι αισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι τέτοιου είδους τεχνολογίες απλώς αυξάνουνεπεκτείνουν και συμπληρώνουν τους παραδοσιακούς τρόπους με τους οποίους συνδέονται οι άνθρωποι.
Στην περίπτωση του Διαδικτύου, συγκεκριμένα, οι υπέρμαχοί του έχουν υποστηρίξει ότι οι σχέσεις που αναπτύσσονται στο Διαδίκτυο δεν περιορίζονται από τη γεωγραφία και, ενδεχομένως, από ορισμένους δυσάρεστους παράγοντες σχετιζόμενους με την ντροπαλότητα ή τις διακρίσεις. Επιπλέον, έχουν τονίσει το όφελος που προέρχεται από το είδος των ανώνυμων αλληλεπιδράσεων ευρείας κλίμακας, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να οργανωθούν στον πραγματικό κόσμο. Αντί να έχουμε προσωπικούς δεσμούς με μικρό αριθμό ανθρώπων, έχουμε πιο χαλαρούς δεσμούς με εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους. (…)
Όλη αυτή η συνδεσιμότητα μπορεί να ακούγεται ως κάτι καλό, αλλά έχει και ένα τίμημα. Αν είμαστε συνδεδεμένοι, σημαίνει ότι μπορούμε να βρούμε περισσότερους ανθρώπους, αλλά σημαίνει επίσης ότι πολλοί  άνθρωποι μπορούν να μας βρουν. Και δεν είναι όλοι αυτοί καλοπροαίρετοι, ούτε όλες οι συνδέσεις καλές. (…)
Δυστυχώς, εκείνοι που είναι πιο ευάλωτοι στη σκοτεινή πλευρά των κοινωνικών δικτύων είναι οι νέοι, και το Διαδίκτυο αποτελεί το νέο σημείο συνάντησης των εφήβων. Οι διαδικτυακές αλληλεπιδράσεις προσφέρουν πολύτιμη κοινωνική υποστήριξη σε απομονωμένους εφήβους, αλλά μπορούν να καθιερώσουν και να νομιμοποιήσουν επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως η ανορεξία, ο βανδαλισμός και η αυτοκτονία. Πλέον, όταν είσαι συνδεδεμένος, για οποιαδήποτε παράξενη ή αρνητική σκέψη ή παρόρμηση, υπάρχει η στιγμιαία αντίδραση, ανατροφοδότηση και ενίσχυση, η οποία ενδεχομένως δε θα είχε εκδηλωθεί στις προηγούμενες γενιές, που δε διέθεταν τέτοιες τεχνολογίες άμεσης επικοινωνίας. Βεβαίως, οι έφηβοι πάντα επηρέαζαν ο ένας τον άλλον, αλλά στο παρελθόν συνήθως χρειαζόταν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για αυτού του είδους την ενίσχυση. Σήμερα, αρκεί το πάτημα ενός πλήκτρου.
(Nicholas AChristakis, και James HFowler, Συνδεδεμένοι, Εκδ. Κάτοπτρο, 2010)


 Παρατηρήσεις
Α1. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε. (100 -120  λέξεις)
(μονάδες 25)
Β1. "τέτοιου είδους τεχνολογίες απλώς αυξάνουνεπεκτείνουν και συμπληρώνουν τους παραδοσιακούς τρόπους με τους οποίους συνδέονται οι άνθρωποι": Να αναπτύξετε την άποψη αυτή σε μια παράγραφο 80 -100 λέξεων.
(μονάδες 10)
Β2. Να βρείτε τα δομικά μέρη της πρώτης παραγράφου (Η εφεύρεση κάθε νέας μεθόδου …με τους οποίους συνδέονται οι άνθρωποι) και να εντοπίσετε τον τρόπο ανάπτυξής της.   
                                                   (μονάδες 6+4 = 10)
Β3. Να γράψετε
α. μια αντώνυμη λέξη για την καθεμιά από τις παρακάτω:
αποδυναμώσουναυξάνουν,  καλοπροαίρετοιχαλαρούς , επεκτείνουν
β. μια συνώνυμη για καθεμιά από τις παρακάτω:
συνεισφέρει, αναπτύσσονται, ευάλωτοι, υποστήριξη, εκδηλωθεί.
(μονάδες 10)
Β4. «οι νέοι τρόποι επικοινωνίας μπορούν να αποδυναμώσουν τους παραδοσιακούς » : να αναγνωριστεί το είδος της σύνταξης (ενεργητική –παθητική) και να μετατραπεί στην αντίθετή της.                                                                                                  (μονάδες 5)


Μπορείτε να δείτε ενδεικτικές απαντήσεις του κριτηρίου στον παρακάτω σύνδεσμο: 
Ενδεικτικές απαντήσεις κριτηρίου

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Παράδοση και Μνημεία

Bring them back



Κριτήριο αξιολόγησης 1


Και πρώτα απ'  όλα, τι θα πει παράδοση; Είν' τα παιδιά, είναι οι πρόγονοι, είναι συνήθεια, για υποχρέωση; Είναι κάτι που μας παρέχει ασφάλεια, ταυτότητα και σιγουριά, ή εμπόδια, αναστολές και αποθάρρυνση για μια προς τ' άστρα εκτόξευσή μας; Πως είμαστε τοποθετημένοι απέναντί της, είναι Κυρία, παρθένα ή γριά; Και πως μας φανερώνεται εντός μας; Ιδιαίτερα τούτο τον χρόνο που την γιορτάζουμε κι επίσημα, μας ήρθε ο πειρασμός να θέσουμε το ερώτημα: Τι πάει να πει παράδοση;
Στις μέρες μας πολύ γιορτάζονται τα "παραδοσιακά" και προστατεύονται όχι μόνο απ' τις αρχές, αλλά κι από τους συλλόγους, κι από τα γυμναστήρια, κι από τα κόμματα και τις πολιτικές παρατάξεις. Θα' χετε ακούσει πως όλοι σκίζονται να μη χαθεί το πρόσωπό μας, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, και δίχως να' χουμε δραχμή αποφασίζουμε τη διατήρηση κάθε σπιτιού και κάθε χώρου, μες στον οποίο κάποιος πρόγονος έζησε, σκέφτηκε ή τέλος πάντων έφτιαξε κάτι. Χώρια που υπάρχουν εκπομπές στην τηλεόραση, όπου καλοδιατηρημένες Κυρίες με οδοντιατρική άρθρωση και συνεχώς δακρύζοντα μάτια, προσπαθούν να μας πείσουν πως κάθε πρόγονος, όλοι οι πρόγονοι, αρκεί να μην είναι κάποιος ζωντανός, υπήρξαν όλοι τους υπέροχοι, γενναίοι και εθνικοί. Και δεν χωράνε αυτά αμφισβήτηση και κριτική. Αποτελούν παράδοση εθνική.
Και όλ' αυτά μας συντηρούν τα τελευταία δέκα χρόνια, σ' ένα εκτυφλωτικό πανόραμα με μολυσμένο αγέρα, μες στον οποίο κινούμεθα όλοι μας, ανώνυμοι κι επώνυμοι, για να συνθέσουμε τελικά μια καινούρια και συγχρονισμένη εθνική φυσιογνωμία, κατάλληλη για αφίσες και γι αναγνωστικά σχολείων κατωτάτης εκπαιδεύσεως. Έτσι, λέμε, θα μπούμε στην αιωνία Ευρώπη. Ενώ άλλοι φωνάζουν πως έτσι θα εξαφανιστούμε μες στην μεγάλη Ευρώπη. Σημασία έχει πως είτε χαθούμε, είτε χωθούμε, θα' μαστε μέσα στην Ευρώπη. Η ημιμαθής προσήλωση των νέων μας στα "παραδοσιακά" και η χρήση των στοιχείων τους ανεξέλεγκτα, περιέχουν, αν όχι κίνδυνο, τουλάχιστο κάτι σαν γελοιοποίηση και μια καχυποψία για την εύκολη παρουσία της παράδοσης στα πόδια μας. Συγχρόνως δε, αποτελεί κι αναστολή για κάθε σοβαρότερη προσπάθειά μας να βγούμε απ 'τ' αδιέξοδο των καιρών, σαν σύνολο, σαν έθνος και σαν άτομα.
Γιατί, να πούμε την αλήθεια, η αφελής υπενθύμιση της εκ παραδόσεως αρετής μας και της παραδοσιακής γραφικής ιδιοτυπίας μας, αν δεν προκαλεί θυμηδία, τουλάχιστον ενισχύει τον τουρισμό, είναι εμπορεύσιμη, που λένε, και στοχεύει στο να ενισχύσει το εθνικό μας φρόνημα. Άλλο, αν με το εμπόριο του γραφικού εκπορνεύεται η εθνική μας ευαισθησία και με την συνεχή πλύση εγκεφάλου περί του εθνικού, διαβρώνεται η ψυχικότητά μας και η πνευματική αντοχή μας.
Κι όμως όποιος σκέπτεται και όποιος έχει τουλάχιστον την πρόσφατη συνέχεια του τόπου μέσα του, είναι σε θέση ν' αντιληφθεί πως το μόνο που δεν μας χρειάζεται πια είναι το γραφικό, η παράσταση, οι αλλοτινές συνήθειες. Γιατί όλ' αυτά δεν μας ενώνουν με τους προγόνους μας, αν δεν τους έχουμε ήδη μέσα μας, τοποθετημένους ανεξίτηλα.
        … Έτσι σήμερα ζούμε την τόσο συγκεχυμένη σχέση μας με την παράδοση. Όλα τα θεωρούμε απαραίτητα, για να μπορέσουμε στο μέλλον να συμπληρώσουμε πιστοποιητικά καταγωγής. Κι ακούγεται παντού το κάπως φαρισαϊκό μας αίτημα. Η Ταυτότητα. Να μην χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Αλλά κανείς δεν επιχειρεί να διευκρινίσει ποια στοιχεία ακριβώς συνθέτουν την ταυτότητά μας, για να φροντίσουμε να τα μαζέψουμε και να την προφυλάξουμε επιμελώς μέσα σε πλαστική ή δερμάτινη θήκη. Και τέλος, μας είναι πράγματι απαραίτητη, με τα στοιχεία του παρελθόντος; Αρχίζω επίσης ν 'αμφιβάλλω.
Κείνο που νιώθω σίγουρα μέσα μου είναι μια φυσική απέχθεια σ' ό,τι χρειάζεται παράσταση, σε ό,τι γραφικό. Δεν με ενδιαφέρουν οι συνήθειες το πατέρα μου και των λοιπών συγγενών, παρά μόνο στο ποσοστό που συντηρούνται μέσα μου και μ' εξυπηρετούν στο σήμερα. Κι αν αυτό που περιέχω είναι μια ένδειξη ελληνικής παράδοσης, τότε καλώς να υπάρξει. Γιατί δεν μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Έλληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική.

[διασκευασμένο κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι από τη συλλογή κειμένων του με τίτλο Ο καθρέφτης και το μαχαίρι, εκδόσεις Ίκαρος, 1988].

Ερωτήσεις
1. Να συντάξετε την περίληψη του κειμένου προκειμένου να το παρουσιάσετε στους συμμαθητές σας.
(μονάδες 25)
2. Γράψτε 3  χαρακτηριστικά του κειμένου που να αποδεικνύουν ότι είναι δοκίμιο.
(μονάδες 9)
3. α. Στο κείμενο είναι ευδιάκριτος ο ειρωνικός τόνος σε κάποια σημεία. Να εντοπίσετε ένα τέτοιο παράδειγμα και να εξηγήσετε την πρόθεση του συγγραφέα.
β. Να σχολιάσετε τη χρήση του α΄ ενικού προσώπου.
(μονάδες 10= 6+4)
4. Πώς συνδέονται οι παράγραφοι 2, 3, 4 και 5 μεταξύ τους;
(μονάδες 6)
5. Να αναπτύξετε σε 100 λέξεις περίπου  το νόημα της φράσης: Έτσι, σήμερα ζούμε την τόσο συγκεχυμένη σχέση μας με την παράδοση.                         (μονάδες 10)
6. Να δώσετε ένα συνώνυμο για τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου.
διαβρώνεται , αναστολή , προσήλωση , προστατεύονται, υποχρέωση
(μονάδες 10)


Απαντήσεις

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Έρευνα για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα




Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
Μέρος 4ο
Μέρος 5ο

Για την πυρηνική ενέργεια...





Κριτήριο αξιολόγησης

Στο προσκήνιο πάλι η βιοηθική

Της Μυρτώς Δραγώνα - Μονάχου
Μετά την πρόσφατη ολοκλήρωση της χαρτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος η βιοηθική ήλθε και πάλι στο προσκήνιο, θετικά και αρνητικά. Αποτέλεσε κεντρικό θέμα σε διαλέξεις, δημοσιεύματα και στρογγυλά τραπέζια και όμως αρκετά ζητήματα παρέμειναν ανοιχτά. Σε πρόσφατη δημόσια συζήτηση λ.χ. προβλήθηκαν μεταξύ άλλων ερωτήματα καταστατικά για την ίδια την ηθική, όπως για ποια ηθική πρόκειται σε θέματα τεχνητής γονιμοποίησης, κλωνοποίησης, υποκατάστασης μητρότητας κ.λπ. Τέθηκε το θέμα αν οι κανόνες της ηθικής είναι ξεπερασμένοι και ακόμη μήπως χρειάζεται αναθεώρηση του κώδικα ηθικής.  (…)
Η βιοηθική είναι ένας από τους κλάδους της εφαρμοσμένης ηθικής που γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση τα τελευταία τριάντα χρόνια μαζί με την περιβαλλοντική, την επιχειρησιακή και τη δημόσια ηθική και τις εξειδικεύσεις τους. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν διεπιστημονικό λόγο και μια πρακτική που ερευνά και συζητεί τα προβλήματα και τα διλήμματα πουαναφύονται από την πρόοδο της ιατρικής και της βιολογίας, και έχουν κυρίως να κάνουν με τις εφαρμογές της βιοτεχνολογίας και τις επιπτώσεις τους στον άνθρωπο από ηθική, κοινωνική και νομική σκοπιά.
 (…)Ορισμένες αξίες της ιατρικής ηθικής και δεοντολογίας, όπως η αυτονομία, η αγαθοεργία, η εχεμύθεια, η πληροφόρηση, η συναίνεση και άλλες, μερικές έγκυρες ήδη από την εποχή του Ιπποκράτη, εξακολουθούν να παραμένουν σταθερές και στην πιο πρόσφατη εκδοχή της βιοηθικής. Τα διλήμματα όμως είναι τώρα πιο περίπλοκα απ' ό,τι στην ιατρική ηθική, οι συγκρούσεις των αξιών και των δικαιωμάτων πολύ πιο βαθιές και οι κίνδυνοι κατάχρησης, αλλά και οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης των δεδομένων της βιοτεχνολογίας πολύ πιο μεγάλοι.
Η βιοηθική λειτουργεί τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά. Φωτίζει τα προβλήματα και δίνει κατευθυντήριες γραμμές. Παρεμβαίνει όταν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας απειλούν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, όταν παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματά του και γενικά όταν απειλείται όχι μόνον η ποιότητα της ζωής, αλλά και η ίδια η ζωή. Χωρίς να διαπνέεται από αντιεπιστημονικό και αντιτεχνολογικό πνεύμα ή να αντιστρατεύεται την ελευθερία της έρευνας, έρχεται η βιοηθική να θέσει ορισμένα όρια στην ανεξέλεγκτη και ανεύθυνη πορεία της βιοτεχνολογίας, όπου αυτή δεν αποβαίνει τελικά προς όφελος του ανθρώπου και όπου ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζεται ως αυτοσκοπός αλλά ως μέσον. Δεν έρχεται η βιοηθική να σταματήσει την πρόοδο, αλλά να υποδείξει τις ασφαλιστικές δικλείδες που θα διασφαλίσουν τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αυτονομίας και διαβίωσης και θα συντείνουν στην άρση της γενετικής αδικίας. (…)
Η βιοηθική δεν κομίζει μια νέα ηθική. Ούτε ίσως χρειάζεται νέες αξίες. Ξαναθυμίζει απλώς ότι «επιστήμη χωριζομένη αρετής ου σοφία αλλά πανουργία φαίνεται».

Παρατηρήσεις
Α1.     Να συντάξετε την περίληψη του κειμένου σε 100 -120 λέξεις
(Μονάδες 25)
Β1.  «επιστήμη χωριζομένη αρετής ου σοφία αλλά πανουργία φαίνεται». Να αναπτύξετε τη φράση σε μια παράγραφο 80-100 λέξεων. 
(Μονάδες 10)
Β2.  Ο επιστημονικός λόγος είναι περιγραφικός,  ερμηνευτικός , αντικειμενικός και χρησιμοποιεί ειδικό λεξιλόγιο. Να επαληθεύσετε τα παραπάνω χαρακτηριστικά με παραδείγματα από το κείμενο που σας δόθηκε.
(Μονάδες 8)
Β3. Να βρείτε τον τρόπο ανάπτυξης της δεύτερης και τρίτης παραγράφου.
(Μονάδες 4)
Β4 α) Να βρείτε συνώνυμα των παρακάτω λέξεων: 
ξεπερασμένοι, άνθηση, αναφύονται, πρόοδο. άρση
(Μονάδες 5)
β) εχεμύθεια, αυτονομία, δικλείδες:  ποια είναι τα συνθετικά μέρη των λέξεων;
(Μονάδες 3)
γ) βιοτεχνολογία: Να σχηματίσετε 5 νέες σύνθετες λέξεις χρησιμοποιώντας το πρώτο συνθετικό της λέξης.
(Μονάδες 5)