Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Ασκήσεις στους τρόπους και στα μέσα πειθούς


Κριτήριο αξιολόγησης
Να βρείτε στα παρακάτω παραδείγματα τους τρόπους και τα μέσα πειθούς που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας:

Α.  Αν ληφθεί υπόψη, όμως, η άποψη του Jacob Bronowski ότι «το να αδιαφορεί [1] μια κοινωνία ή ένας λαός για την επιστήμη είναι σαν να περπατά με ανοιχτά μάτια προς τη σκλαβιά», τίθεται ως ζητούμενο οι επιστήμονες να αναδέχονται την κοινωνική ευθύνη και να υπηρετούν με την ερευνητική εργασία τους ό,τι ανεβάζει το επίπεδο (πνευματικό και βιοτικό) του λαού .

Β. Ο δικός μας χαρακτήρας είναι ζυμωμένος με το αίμα μιας μνήμης που δε [2] διαθέτουν οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί. Φέρνουμε εμείς οι Έλληνες μια διάσταση ιστορίας μέσα μας με γεγονότα που μας πονούν, με νίκες κι αποτυχίες που μας φτερώνουν ή μας τυραγνούν. Πολιτιστικά είμαστε Ευρωπαίοι, ιστορικά νιώθουμε πριν απ’ όλα Έλληνες. Η πτώση της Πόλης μας δένει κόμπο το λαρύγγι ενώ τον Άγγλο ή το Γερμανό τον αφήνει σχεδόν αδιάφορο.

Γ. Στην εποχή μας σκάνδαλο είναι ότι πέφτει το χρηματιστήριο και όχι ότι κάθε [3] λεπτό πεθαίνουν 25 παιδιά από ασιτία. Ότι 250 εκατομμύρια αγοράκια και  κοριτσάκια σε όλον τον κόσμο ηλικίας 5 – 14 χρόνων δουλεύουν 14 – 16 ώρες την ημέρα δένοντας κόμπους σε χαλιά, στρίβοντας φύλλα καπνού, κόβοντας σπίρτα. Ότι παιδάκια παραμορφώνουν τα χέρια τους ράβοντας μπάλες, κόβοντας διαμάντια, παραμορφώνουν τα πόδια τους δουλεύοντας σε υαλουργίες, σε νταμάρια ή κάνοντας τους βαστάζους στις αγορές (...) ότι παιδάκια ξεφορτώνουν τούβλα στο Νεπάλ για 70 δρχ. σε κάθε 100 διαδρομές μεταξύ του φορτηγού και του γιαπιού.

Ε. Όμορφος ο κόσμος της ελεύθερης αγοράς, ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης [4] που «προάγει τον πλούτο των εθνών και την ευημερία των ατόμων». Υπάρχουν στον πλανήτη ένα δισεκατομμύριο φτωχά παιδιά και οι στατιστικές της Unicef  λένε ότι ένα στα δύο εργάζεται στην κυριολεξία για ένα πιάτο φαί στις βιομηχανίες που παράγουν προϊόντα made in ... που πωλούνται στις αγορές της Δύσης. Οι στατιστικές επίσης λένε ότι το ένα στα δύο παιδιά των φτωχών και απόκληρων του πλανήτη είναι πλεονάζον. Οι αγορές δεν το χρειάζονται. Δεν είναι παραγωγικό. Και όποιος δεν παράγει, ως γνωστόν, δε χρειάζεται. Γι’ αυτό καλύτερα να πεθαίνουν προτού μεγαλώσουν και γίνουν επικίνδυνα.

Στ. Η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει ότι στο Μεξικό κάποιοι κρατούμενοι τυγχάνουν [5] κακής μεταχείρισης. [Άρα, στο Μεξικό κάποιοι κρατούμενοι τυγχάνουν κακής μεταχείρισης]


 [1]Επίκληση στη λογική (χρησιμοποιεί έναν υποθετικό συλλογισμό του τύπου: Αν α  τότε β )
Επίκληση στην αυθεντία: ουσιαστικά στηρίζει το συλλογισμό του στην άποψη του  Bronowski.

 [2]Επίκληση στο συναίσθημα: λέξεις συναισθηματικά φορτισμένες (εμείς οι Έλληνες, α΄ πληθυντικό πρόσωπο), αναφορά σε συγκινητικά γεγονότα (νίκες, αποτυχίες, πτώση της Πόλης) με σκοπό να προκληθούν αισθήματα εθνικής περηφάνιας και συγκίνησης.  Μεταφορική/ συγκινησιακή χρήση της γλώσσας (ζυμωμένος…/μας φτερώνουν/κόμπο στο λαρύγγι)
Επίκληση στη λογική: Χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα  ως τεκμήριο της θέσης του ότι οι Έλληνες είναι «ζυμωμένοι με το αίμα μιας μνήμης που δε διαθέτουν οι άλλοι λαοί (πτώση της Πόλης)

 [3]Επίκληση στη λογική: τεκμήρια (αριθμητικά δεδομένα: π.χ. κάθε λεπτό πεθαίνουν 25 παιδιά…
Επίκληση στο συναίσθημα: ειρωνεία: σκάνδαλο είναι ότι πέφτει το χρηματιστήριο
Συναισθηματική  γλώσσα: υποκοριστικά (παιδάκια, αγοράκια, κοριτσάκια)
Περιγραφή δύσκολων συνθηκών εργασίας και κακομεταχείρισης παιδιών.

 [4]Επίκληση στη λογική; Στατιστικά στοιχεία, αριθμητικά δεδομένα.
Κυρίως:  Επίκληση στο συναίσθημα:
Ειρωνεία; «όμορφος κόσμος» αντίθεση σε αυτό που λέγεται με αυτό που πιστεύει ο πομπός. «Όποιος δεν παράγει… επικίνδυνα»

 [5]Επίκληση στην αυθεντία. Στηρίζει το επιχείρημά του στις αναφορές της Διεθνούς Αμνηστίας που θεωρούνται αυθεντία στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου