Και ύστερα η προσγείωσή μας. Η βραχώδης πραγματικότητα, αυτό που τελικά συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα της σχολικής αίθουσας. Η γεύση του ανούσιου, η μετεωριζόμενη απάντηση στο «γιατί γίνονται όλα αυτά;», τα ξύλινα λεξιλόγια, ο διδακτισμός, ο μη αποδιδόμενος σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η συχνή καταπάτηση των ουράνιων άρθρων της Σύμβασης [για τα δικαιώματα του παιδιού], αλλά και η εκ μέρους των διδασκομένων συχνά εμφανιζόμενη συλλογική σκληρότητα προς τον ενήλικο καθηγητή του. Εξυπακούεται βέβαια ότι η επίγεια σχολική πραγματικότητα δεν έχει μόνο αυτές τις αποχρώσεις. Σίγουρα υπάρχουν και στιγμές όπου ο διδάσκων και οι διδασκόμενοι απολαμβάνουν την επικοινωνία τους, σίγουρα εμφανίζονται απρόβλεπτες πτήσεις, αναφλέξεις, διαδικασίες πραγματικής μάθησης, συμπεριφορές στοργής, σίγουρα κι αυτά υπάρχουν. Η επίγεια σχολική πραγματικότητα είναι ένα χαρμάνι από τάξη και χάος όπως κάθε μικροπεριοχή της κοινωνίας μας.
Η συλλογιστική πορεία που ακολουθεί ο συγγραφέας είναι επαγωγική. Ξεκινάει από επιμέρους διαπιστώσεις για την εκπαιδευτική πραγματικότητα, αρχικά αρνητικές και στη συνέχεια θετικές και καταλήγει στο γενικό συμπέρασμα ότι η σχολική πραγματικότητα " είναι ένα χαρμάνι από τάξη και χάος" όπως όλες οι πτυχές της κοινωνικής πραγματικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου