Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Αναλογία...

Σ'αυτή τη σύντομη Ζωή
Χωρούν εκτάσεις μαγικές
Που νύχτα η ψυχή ξαναγυρνά σιγά
Να κλέψει πιο σίγουρα απ'αυτές
Σαν Παιδιά στο σπίτι κλεισμένα
Τρέχουν στη θάλασσα όλο βιασύνη
Που τ'άσημα Βάθη της φεύγουν κρυφά
Δίπλα στην απεραντοσύνη
(Emily Dickinson)

...Και ορισμός
Νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα για την τρομοκρατία,
αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις με τον τρόπο που την ξέρω εγώ.
Επίτρεψε μου λοιπόν να καθορίσω την έννοια της,
και να σου μάθω αυτό που νόμιζες ότι ήξερες.
Εγώ γνωρίζω την τρομοκρατία για αρκετό καιρό,
για πενήντα πέντε χρόνια και περισσότερο.
Είναι ο άκαρπος κήπος που βρίσκεται ξεριζωμένος στην αυλή μου,
οι μπουλντόζες μπροστά από την πόρτα μου.
Η τρομοκρατία αναπνέει τον αέρα που αναπνέω.
Είναι τα σημεία ελέγχου καθώς πηγαίνω στο σχολείο,
η απαγόρευση κυκλοφορίας που με φυλακίζει στο δικό μου σπίτι,
και οι ποινές για την παραβίαση αυτής της απαγόρευσης.
Η τρομοκρατία είναι η ληστεία της γης μου,
και τα βασανιστήρια της μητέρας μου,
η φυλάκιση του αθώου πατέρα μου,
η σφαίρα στον μικρό μου αδερφό.

(Γκιχάντ Αλί, Παλαιστίνη)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου